donderdag 30 april 2009

Schilderijententoonstellling


The King of Pop - we hebben het over Michael Jackson - heeft geld nodig. Pedopaleis Neverland werd al eerder verkocht en kort daarna dreigde de inboedel van kleinekinderland onder de hamer de komen. De veiling werd op het laatste moment afgeblazen. Hier een korte impressie van wat er zoal aan de muur hangt in huize Jackson.

Schilderijententoonstelling Michael Jackson, de topstukken

vrijdag 17 april 2009

Gimmick!


Afgelopen woensdag werd in Paradiso het twintigjarig bestaan van de roman Gimmick gevierd. Eigenlijk had ik er wel bij willen zijn want het boek van Joost Zwagerman vond ik destijds een openbaring. Eindelijk werd er in een Nederlandstalige roman geschreven over popmuziek, uitgaan en videoclips. Weg met die uitgemolken tweede wereldoorlog, dode vaders of Nederlands Indië, daar hadden we nu wel genoeg over gelezen. Dit was het eerste - herkenbare - boek van mijn generatie.
Ik heb het in één keer uitgelezen, wegleggen kon niet, waar ik ook naar toe moest, ik bleef doorlezen. Het is het Magnum Opus van Zwagerman en hét onbetwiste meesterwerk van mijn generatie. En dat mag best gevierd worden!

Joost Zwagerman: Gimmick!

donderdag 16 april 2009

De rode of groene knop

Ik was vandaag niet op kantoor maar ‘in buitendienst’ toen ik ‘s middags plotseling werd gebeld met de vraag: ‘moet ik op de rode of de groene knop drukken?’ Mijn god, eerlijk gezegd had ik nog nooit een rode of groene knop op het apparaat gezien. En het is me nogal een vraag om te kiezen tussen een rode en een groene knop. Een keuze tussen uitersten, tussen stoppen of doorgaan of tussen bij wijze van spreken een explosie of het voorkomen daarvan. Bijkomend nadeel was dat het gesprek uiterst moeizaam verliep omdat degene aan de andere kant van de lijn het Nederlands maar beperkt machtig was. Een rode of groene knop, ik probeerde na te denken, nadenken dat continu werd verstoord door het onbegrijpelijke gekakel aan de andere kant van de lijn van iemand die zijn mond niet kon houden en me contstant in de rede viel. Een rode of groene knop dacht ik. Druk maar op de rode hoorde ik mezelf zeggen waarna het gesprek werd beeindigd.

Nooit meer iets over gehoord.

dinsdag 14 april 2009

Pete Frame's Rock Family Trees


Ze zijn al oud, maar nog steeds fascinerend: de rocktrees van de Engelse popjournalist Pete Frame. Jarenlang hield hij persoonswisselingen van verschillende bands bij in een stamboom. Prachtig vormgegeven met mooie lijntjes en een strak en consequent handschrift. Hij moet haast een gevangene van zijn eigen project zijn geworden. Altijd pen en papier bij de hand om persoonswisselingen vast te leggen. Nooit meer ontspannen kijken naar een bandje, immers altijd geobsedeerd door de bezetting. Ik weet niet of hij zich er nog mee bezig houdt, ik kan me voorstellen dat hij er op een gegeven moment gek van werd en er mee is gestopt. Het was een dappere poging om grip te krijgen op de tijd en de geschiedenis.

Een rocktree van Pete Frame