zondag 29 juni 2008

Een crooner achter een boodschappenwagentje


Ik luister niet vaak naar ‘croonermuziek’. Maar een of twee keer per jaar vind ik het wel lekker. Even Frank Sinatra met ‘That’s Life’ of een nummer van Harry Connick Jr. Heerlijk. Het is gepolijst, clean, netjes... Als ik het hoor hoef ik maar even mijn ogen te sluiten en het stadsverkeer van Sixth Avenue raast aan me voorbij. In gedachten ben ik dan zelf een ‘gladde’ crooner met glimmend gekamd haar, in een mooi pak met stropdas en  gepoetste schoenen. Dansend als Fred Astair op een podium.

Die gedachte had ik een paar dagen geleden ook. Ik luisterde op mijn iPod naar Harry Connick Jr. Spontaan maakte ik een paar danspasjes, om direct te beseffen dat ik niet ‘on stage’ was in The Big Apple maar me in het gangpad van een supermarkt bevond. Niet als crooner maar als brave huisvader op aanbiedingenjacht, lopend achter een winkelwagentje gevuld met pakken Pampers en billendoekjes. Ik kreeg geen applaus, wel een glimlach feminin en dat maakte alles goed.

dinsdag 24 juni 2008

Lust for Life


Voor iedere levensgenieter die - net als ik - iedere ochtend opstaat en denkt ‘ik heb er zin an’: Lust for Life van Iggi Pop.
Zijn optreden tijdens Toppop - minstens twintig jaar geleden - was legendarisch. Helaas niet te zien op YouTube, anders had ik daar natuurlijk voor gekozen.

Toepasselijke foto: Iggy Pop die een bordje ‘Good Morning’ omhoog houdt. En laat ik nu ook zo’n kroontje thuis hebben...

zondag 22 juni 2008

Naar vore!


Het is voorbij. We liggen er uit. Maar genoten hebben we. Drie keer gejuicht tegen de ‘Azzuri’s’ en maar liefst vier keer tegen ‘Les Bleus’. Zo vaak gebeurt dat niet. ‘Naar Vore!’ zongen we gisteravond maar het hielp niet. De Russen waren beter. We’ll meet again, over twee jaar in Zuid-Afrika. Ik kijk er nu al naar uit.

Het leukste voetballiedje aller tijden: Naar vore! van de Raggende Manne

zondag 1 juni 2008

Het Londen van The Beatles


Het boek ‘Het Londen van The Beatles’ gaat over plekken in Londen waar The Beatles ooit hebben gestaan, gezeten, gelopen, gespeeld, gewoond, geslapen, gegeten en gedronken. Het is geschreven door Mark Lewisohn, Adam Smith en Piet Schreuders. Die laatste verzorgde ook de mooie vormgeving. En zoals alles waar Piet Schreuders de hand in heeft is het een zeer gedetailleerd boek geworden. Locaties waar de Fab Four zich ooit lieten fotograferen zijn opgespoord en - soms - opnieuw vanuit exact dezelfde positie als waar ooit eens de fotograaf stond vastgelegd. Vooral die foto’s zijn melancholisch; hier hebben ze ooit gestaan (gezeten, gelopen, gespeeld, gewoond, geslapen, gegeten of gedronken) en nu zijn ze er niet meer. Het zijn vaak onopvallende plekken die nu pas een soort ‘heilige’ uitstraling krijgen. 

Het boek is een aaneenschakeling van voorbije momenten, verdwenen plekken, gebouwen die zijn afgebroken, over van alles wat er ooit was en nu niet meer is.

• Blogpost op Weblogamorf over Piet Schreuders: De afwijkende blik van Piet Schreuders