zaterdag 30 augustus 2008

I Met The Walrus

De 14-jarige Beatlefan Jerry Levitan interviewde in 1969 John Lennon op een hotelkamer in Toronto. Het interview ging vooral over ‘love, peace’ en The Beatles. Bijna 40 jaar later maakte hij er in samenwerking met Josh Raskin, Alex Kurina en James Braithwaite een animatie van. De animatiefilm getiteld ‘I met the Walrus’ werd dit jaar genomineerd voor een Oscar in de categorie ‘best animated short film 2008’. Helaas viel ‘ie buiten de prijzen.

• Interview met Jerry Levitan
• Officiële website ‘I met the Walrus’

vrijdag 29 augustus 2008

Zonder mij


Liedje over Alzheimer van de cd Aardige Jongens van Frank Boeijen, Henk Hofstede en Henny Vrienten. Geschreven door Henny Vrienten voor Hugo Claus. 

Zelfs zo’n onaantastbare reus als Hugo Claus werd door Alzheimer geveld. Uiteindelijk hield Claus de eer aan zichzelf. De beste beslissing die je in zo’n geval kunt nemen.
Een paar dagen voor zijn overlijden sprak Henny Vrienten nog met hem. Over deze ontmoeting schreef Vrienten een liedje, Zonder Mij.

‘Het ergst is de hand die zich heft
Maar zijn doel is verloren
En het ergst is de nacht
Die geen raad biedt
Maar blikken vernauwt
Het allerergst is de rat in mijn hoofd
Die vreet aan de woorden’

donderdag 28 augustus 2008

The Ting Tings: Great DJ



Alweer muziek. Ditmaal van The Ting Tings uit Manchester. Great DJ is het favoriete liedje van Ingmar, het jongste redactielid van Weblogamorf. Een beetje onhandig danst ‘ie op de muziek. Tegelijkertijd imiteert hij verschillende muziekinstrumenten: gitaar, trommels, trompet en sambaballen!  

woensdag 27 augustus 2008

Wat een leuk bandje: The Little Ones


Nog maar een keer The Little Ones, omdat het zo’n vrolijk bandje is. Er is ook bijna geen foto te Googelen waar ze niet lachend op te zien zijn. The Little Ones met ‘Ordinary Song’. Clipje volgt een simpel liedje dat, nadat het eenmaal is opgenomen, op verschillende plekken wordt beluisterd.

• Bekijk ‘Ordinary Song’ via YouTube

zondag 24 augustus 2008

Final Salute


Droevige foto uit de NRC van afgelopen vrijdag. Te zien is Katherine Cathey die nog één nacht naast haar in Irak gesneuvelde man wil slapen. Op een laptop draait ze hun favoriete liedjes.

De foto is van Todd Heisler uit diens met de Pulitzer Prijs 2006 bekroonde serie ‘Final Salute’.

Meer foto’s uit de serie:









Bekijk de hele serie op: Final Salute

zondag 17 augustus 2008

Elbow: Powder Blue


Mijn favoriete bandje van dit moment: Elbow. Gelukkig nog niet ontdekt door het grote publiek. Maar lang zal dat denk ik niet duren, want ze maken mooie muziek. Één van hun beste nummers is Powder Blue. Prachtige muziek maar wat een droevig clipje... Pfff, jongens mag het iets minder zwaar? Als je - net als ik - ook niet naar het filmpje kunt kijken schakel dan het beeld uit en luister dan alleen naar het geluid. Elbow: Powder Blue.

• Bekijk ‘Powder Blue’ via YouTube

zaterdag 16 augustus 2008

Mijn huis is een luchtruim


Werk van de in Londen wonende Japanse kunstenaar Hiraki Sawa. Filmpje van een huis waar vliegtuigjes doorheen vliegen. Mooi gemaakt en grappig om naar te kijken. Verhoudingen worden in het filmpje door elkaar gehusseld en een beperkte werkelijkheid lijkt wel een wereld op zich te zijn. Weet niet hoe ik het anders onder woorden moet brengen. Grappig in beeld gebracht in ieder geval.

vrijdag 8 augustus 2008

Column: Rokersromantiek


Vanaf 1 juli 2008 wordt de horeca in Nederland rookvrij. Pas de laatste weken hoor je protesten tegen het verbod. Het zijn weer die verstokte rokers die kosten wat het kost hun vieze en ongezonde lucht aan anderen willen blijven opdringen. Ze zien het als een soort grondrecht om in het openbaar een sigaret op te mogen steken. Pathetisch boos worden ze wanneer hun het recht op kanker wordt ontzegd. Men zit alweer te broeden op flauwe oplossingen om het verbod te omzeilen: een café moet een club worden waar je - als je lid bent - wel mag blijven paffen. Ach, hoe inventief worden die rokers plotseling wanneer het roken wordt bedreigd. Waren ze maar zo inventief om een manier te vinden om te stoppen. Eigenlijk zijn ze zielig want ze zijn verslaafd....

Hoe anders gaat het in Frankrijk: daar staan groepjes buiten cafés en restaurants hun sigaretjes te paffen. Zonder te morren of te protesteren. En dat in het land van de Gaulloises en de Gitanes! Wat een verademing moet dat zijn voor een niet-roker als ik (eigenlijk ex-roker en dat zijn de ergsten) om na een avondje stappen niet meer je kleren te hoeven luchten. En wat zalig dat je niet meer schor van andermans nicotine thuiskomt. De roker staat op straat in de kou te kleumen, de niet-roker zit lekker warm binnen aan een glaasje wijn. Kijk ze eens staan die rokers, eindelijk buitengesloten.

Maar laat ik het als ex-roker toch nog een beetje opnemen voor die viezeriken. Want - en daar heb ik nog niemand over gehoord - met het uitsterven en wegjagen van de roker verdwijnen er ook een paar ‘omgangsvormen’ definitief uit het café. Zoals de overbekende contactmaker: ‘Heb je misschien een sigaret voor me?’ Of de variant op hetzelfde thema: ‘Heb je misschien een vuurtje voor me?’  
Na het eerste contact, kon er samen flink worden gepaft. En wat kon dat mooi zijn. Ik zie het nog voor me (opa zit weer op zijn praatstoel): de manier waarop ze haar mond tuitte en de rook uitblies, of de sigaret sierlijk tussen haar vingers. Als ze je echt leuk vond dan blies ze een dikke rookwalm recht in je gezicht - een rooksignaal dat bijna de sensatie van een eerste aanraking had. Na wat afspraakjes volgde misschien de ultieme sigaret. Niet in het café, maar thuis - samen liggend op bed, na afloop van de echte aanraking. 
Uitstervende rokersromantiek.

zondag 3 augustus 2008

Lorenzo Petrantoni

Mooi werk van de Italiaanse vormgever Lorenzo Petrantoni (Genua, 1970). Hij knipt plaatjes en teksten uit oude boeken en tijdschriften en maakt daar vervolgens een collage van. Altijd in zwart/wit. Grote illustraties maar ook kleine symbooltjes worden door hem gebruikt. Het eindresultaat ziet er prachtig uit.

Onder deze kleine selectie van zijn werk ook een link naar zijn website.





• Website Lorenzo Petrantoni

zaterdag 2 augustus 2008

Idyllisch tuinhuisje

Als flatbewoner wil je wel eens gras onder je blote voeten voelen. Vooral in de zomer. Maar hoe pakken we dat aan? Gaan we een caravan huren op een camping? Of gewoon zoveel mogelijk ‘de deur uit’? Na wat gesurf over het net geen geschikte camping, maar wel een klein huisje gevonden. Een tuinhuisje op een volkstuinencomplex. Jemig, wat ziet dat er op de foto idyllisch uit.
Ik zie mezelf al zitten, glas wijn in de hand terwijl de kids rond rennen in de tuin. ‘s Avonds een kaarsje aan, lezend in een boek, de rest tevreden in bed.

Ja, ja, ja, ik weet het ook wel en ik hoor het iedereen al zeggen: er is zoveel sociale controle op die volkstuintjes, en dan zit je tussen allemaal ouwe mensen die zich vervelen en je lastig vallen, en je moet ook nog eens een paar vrije ochtenden meehelpen met onderhoud aan het complex. Het zijn gedachten die heus wel in me opkomen maar die ik nu even wegdruk. Laat deze huisvader er nog maar even op los fantaseren. Want dat het fotootje met mijn fantasie aan de haal gaat is me ook wel duidelijk.

Maar toch...
Wat een schattig huisje. En dat voor maar 9.000 euro...