vrijdag 26 februari 2010

De winter van 1942

Aaah, wat waren we blij met die eerste sneeuwvlokjes deze winter. Maar wat kregen we er ook alweer snel genoeg van. Want wat werd er veel geklaagd de afgelopen weken toen er voor de zoveelste keer een nieuwe lading sneeuw viel. En eigenlijk was ik het zelf op een gegeven moment ook wel zat. Dat het altijd nóg erger kan bewijst dit filmpje: de winter van 1942, dát was pas een strenge winter.

dinsdag 23 februari 2010

Rothko - Open

Rothko, een Engels bassistenbandje dat ideale begeleidingsmuziek maakt voor iedereen die wel 's in een dipje zit. Maar 'Listen with care', want de muziek is soms wel erg somber en veroorzaakt dan een mentaal draaikolkje dat je dieper doet wegzakken. Geen verrassing want ze hebben zich niet voor niets vernoemd naar de wereldberoemde Amerikaanse schilder Mark Rothko die een eind aan zijn leven maakte.
Voor alle sombermannetjes en vrouwtjes onder ons: Rothko met Open.

zondag 21 februari 2010

Stadswandelingen 3: Het perron van het Veemarktterrein in Amstedam Zeeburg

Na lange tijd weer 's een stadswandeling gemaakt. Dit keer over het oude perron van het Veemarktterrein in Amsterdam Zeeburg. Een wandeling die altijd mooi is, of het nu herfst, winter, lente of zomer is.
Het zijn vooral de bomen die het pad zo bijzonder maken. Je wandelt onder een bladerdak, of onder kale takken. Of je loopt met je schoenen door grote vergeelde herfstbladeren.
Ook 'de verhoging' van het perron t.o.v. de rest van het trottoir maakt deze wandeling speciaal. Je loopt midden in de stad en het is alsof je even wordt 'opgetild' en er 'uit' bent geweest. Een paar minuten maar, lopend in een rechte lijn.

Het perron van het Veemarktterrein is een kunstwerk van Joep van Lieshout.

Vorige stadswandelingen:
Stadswandelingen 1: Het modderpad aan de Plantage Kerklaan
Stadswandelingen 2: wandeling langs de Sibbelwoningen op de Hoogte Kadijk

vrijdag 19 februari 2010

Neerlands Hoop...

Dit is mooi: De Kift met Beguine. Geweldige videoclip ook, gemaakt door Douwe Dijkstra.

www.douwedijkstra.nl

Beguine (de Kift) by Festina Lente Media and Douwe Dijkstra (HD) from Douwe Dijkstra on Vimeo.

maandag 15 februari 2010

Stadsparkfoto's van Stephan J. Englisch

Mooie melancholische 'stadsparkfoto's' van Stephan J. Englisch. De foto's zijn op een plek in de schaduw genomen, de lens is gericht naar een plek waar de zon schijnt en waar mensen zijn. Die plek heeft aantrekkingskracht, want eigenlijk wil je daar zijn en niet hier, in de schaduw op afstand van het leven en het licht. Tenminste dat is het gevoel dat ik krijg als ik naar de foto's kijk.

De foto's veroorzaken nog een ander gevoel. En dat wordt veroorzaakt door het licht dat is vastgelegd. Het is het licht van een ondergaande zon want het zijn lange schaduwen die we op de foto's zien. Het is het soort daglicht dat in felheid afneemt, gelig van kleur is, en langzaam overgaat in schemering. En de schemering is het meest melancholische moment van de dag. Want die kondigt het eind van de dag aan. En het is onmogelijk om die dag vast te houden.

Stephan J. Englisch





zondag 14 februari 2010

De boekenkast van Cornald Maas


Iedere lezer op visite doet het: een inspectie van de boekenkast van de gastheer of gastvrouw des huizes. Als ik even alleen in de huiskamer ben achtergebleven loop ik altijd even langs de planken. Leuk om een indruk te krijgen van de leessmaak van een ander.

Maar ik ga zelfs verder, want als ik een foto in een krant of tijdschrift zie met daarop een boekenkast, speur ik met samengeknepen ogen de gerasterde titels af. Gewoon uit nieuwsgierigheid.

In de VT-wonen van november 2009 staat weer zo'n mooie boekenkastfoto. We zien journalist Cornald Maas zitten voor een wand vol boeken. Helaas zijn de ruggetjes amper te lezen, maar met behulp van een vergrootglas valt toch nog een enkel titeltje te onderscheiden.

Bekijk hier het resultaat van dit onderzoek

Andere boekenkasten:

• De boekenkast van Nico Dijkshoorn
• De boekenkast van Joost Zwagerman

vrijdag 12 februari 2010

Parkour motion reel

Hoe moet je dit noemen? Een off-line animatie, of is het een pop-up boek? Ach, 'het hokje' doet er niet zoveel toe, 't is knap gemaakt en daar gaat het om: een animatie die in beweging komt zonder dat er een stekker in het stopcontact is gestoken. Een filmpje gemaakt met potlood en papier.

parkour motion reel from saggyarmpit on Vimeo.

woensdag 10 februari 2010

Soundwalks...


Mijn gedachten dwalen regelmatig af naar de toekomst. Want over een maand is het zover, dan zit vader 'all alone' in NYC. Ben me aan het inlezen en de 'Things to see list' wordt met de dag langer. Ik denk dat ik de meeste afstanden te voet ga afleggen. De metro is natuurlijk sneller maar nadeel daarvan is dat je je onder de grond niet kunt laten verrassen door leuke onverwachte niet in de gids genoemde plekken en winkels. Bovendien ben ik een wandelaar, vandaar.

Je kunt natuurlijk je eigen route uitstippelen, of je laten leiden door voorgebakken reisgidswandelingen. Maar ook leuk lijken mij de zogenaamde 'soundwalks' die ik op internet ben tegengekomen. In de voetsporen van bekende Amerikanen - en met hun mp3 stemgeluid in je oor - loop je door verschillende buurten van de The Big Apple. Zo kun je bijvoorbeeld samen met Paul Auster (wat een aangename stem heeft die!) in de buurt rond Ground Zero wandelen. Eigenlijk lijkt de wandeling door China Town me leuker, maar omdat ik een echte Austerfan ben, twijfel ik. Bovendien staat de Austerwandeling ook weer leuk tussen 'The New York Trilogy' en zijn andere boeken op de plank.
Ach, wat een luxeknoop die doorgehakt moet worden.

NY Soundwalks

dinsdag 9 februari 2010

Copytijgers


Spelfouten, iedereen maakt ze. Dus deze blog staat er ongetwijfeld ook vol mee. Zelfs bij het toepassen van het ezelsbruggetje 'lopen' (ik loop, jij loopt, hij loopt...) struikel ik vaak over de d en de t. De blog Copytijgers signaleert alle taalfouten - on- en offline - en zet ze meedogenloos op het net. En wat blijkt: zelfs mediaprofessionals doen het vaak foudt, dus ik ben niet de enige met een onvoldoende op zijn rapport. Hilarisch om te lezen.

O ja, om ff te jij-bakken: Copytijgers, lelijk onnederlands woord eigenlijk...

Copytijgers

zaterdag 6 februari 2010

Uit het dagboek van een vader: Happy Birthday, start spreading the news...


Jarig: 43 geworden en het mooiste cadeau 'ever' gekregen: een reis naar New York.

Vader gaat op reis, alleen, zonder vrouw en zonder kinderen (ik roep dat heel stoer maar weet nu al dat ik ze zal missen, 's avonds alleen liggend op mijn hotelkamertje als een 'lonesome travelling' huisman). Vertrek: ergens in maart dus ik heb nog genoeg tijd om me 'in te lezen' en voor te bereiden. Heb al een lijstje in mijn hoofd van dingen die ik absoluut wil gaan zien: het Moma, Ground Zero, The High Line (om even bij te komen), een wandeling over Brooklyn Bridge, een shopstop in de Applestore (kan dag en nacht, 24 hours a day!, de 'perfect place' dus voor 'jetleggers'), de stoep voor het Dakota gebouw (de plek waar John Lennon is vermoord), Central Park (om weer even bij te komen), Restaurant The Spotted Pig (voor een lunch), het Guggenheim museum en ga zo maar door. 's Avonds een hapje eten en daarna niet te laat naar bed om 's ochtends vroeg weer fit en uitgerust op pad te gaan.

Wat een Happy Birthday... Thnx!

• Zie ook: Vader wil naar New York

vrijdag 5 februari 2010

Bieslog is back!


De leukste weblog is weer online: Bieslog. Een weblog kun je het eigenlijk niet meer noemen want Bieslog is na een langdurige verbouwing meer een website geworden. Wim de Bie voorziet als 'Nationale Mental Coach' de site dagelijks van teksten, video's en commentaren met linkjes naar Twitter, Facebook en Hyves. Ik verheug me nu al op mijn dagelijkse glimlach. De Bie is back!

Nationale Mental Coach
Bieslog (nog steeds leuk om te bezoeken)

donderdag 4 februari 2010

David Gray


The day after het concert van David Gray in Vredenburg Leidsche Rijn. De dag waarop de muziek nog nagalmt in mijn hoofd, op een aangename manier. Want wat was het mooi: perfect gespeelde songs uitgevoerd door 5 mannen in keurige pakken, met Gray vooraan in het mooiste pak.

Even vergistten we ons toen we al een tijdje op de eerste noot stonden te wachten en er een langharige einzelgänger op het podium verscheen. Is dat David Gray? vroegen we ons af. Nee toch! Een beetje geschrokken hielden we onze adem in. Wat is 'ie veranderd. Zo slecht gekleed, een beetje viezig, onverzorgd, en hij kijkt zo wezenloos uit zijn ogen alsof hij te lang in een Amsterdamse coffeeshop heeft rondgehangen. Wat speelt hij ongeïnspireerd. En waarom zit iedereen er toch doorheen te lullen - koppen dicht!, dit is David Gray man! wilden we kwaad tegen het respectloos doorkletsende publiek roepen.
Tot na drie nummers eindelijk het kwartje viel: dit is David Gray niet, dit is het voorprogramma...

Opgelucht waren we, helemaal toen de echte David op het podium stond en het concert eindelijk losbarstte. En wat was het goed. Hij speelde veel nummers van zijn nieuwe album 'Draw the line'. Ah, eindelijk jaren na 'White Ladder' weer een meesterwerk.

't Is wel een mannetje die David, een bijna neurotische perfectionist (maar zijn alle perfectionisten niet neurotisch?) die zijn ergernis niet kon verbergen toen één van zijn vele gitaren niet goed was gestemd. Maar eigenlijk pleit dat voor hem, David raffelt zijn optreden niet af, een optreden lijkt voor hem een bijna religieuze beleving. Na twee uur was het afgelopen en kwamen we weer op adem.

Ik blijf nog ff een paar dagen doorzweven, een paar meter boven de grond, op de nagalm van David Gray.