Mooie melancholische 'stadsparkfoto's' van Stephan J. Englisch. De foto's zijn op een plek in de schaduw genomen, de lens is gericht naar een plek waar de zon schijnt en waar mensen zijn. Die plek heeft aantrekkingskracht, want eigenlijk wil je daar zijn en niet hier, in de schaduw op afstand van het leven en het licht. Tenminste dat is het gevoel dat ik krijg als ik naar de foto's kijk.
De foto's veroorzaken nog een ander gevoel. En dat wordt veroorzaakt door het licht dat is vastgelegd. Het is het licht van een ondergaande zon want het zijn lange schaduwen die we op de foto's zien. Het is het soort daglicht dat in felheid afneemt, gelig van kleur is, en langzaam overgaat in schemering. En de schemering is het meest melancholische moment van de dag. Want die kondigt het eind van de dag aan. En het is onmogelijk om die dag vast te houden.
• Stephan J. Englisch
Wat mooi geschreven. Bijna net zo mooi als de foto's.
BeantwoordenVerwijderenHé Jady,
BeantwoordenVerwijderenDank voor je lieve reactie!
oh, wat verlang ik naar de zomer na het zien van deze prachtige foto's!
BeantwoordenVerwijderenDank voor het uploaden van dit zonnestraaltje tijdens deze winter die maar niet tot een eind lijkt te komen...
Nooit zo bij stilgestaan. De weemoedigheid van het einde van een dag. Dank je.
BeantwoordenVerwijderen