zaterdag 22 februari 2014

De snijtafel


De snijtafel is te zien op de website van de VPRO. Twee grappige zachte g's, Kasper en Michiel nemen een songtekst of tv-programma onder de loep en onderwerpen dat aan een kritische analyse. Wat wordt er precies gezegd in de tekst of het programma? Favoriet van mij is de aflevering waarin een item in DWDD minitieus wordt onderzocht. Mooi om te zien hoe popi-presentator Matthijs van Nieuwkerk door de man valt als vooringenomen interviewer die het gesprek continu in een bepaalde richting probeert te duwen (de nieuwe Mart Smeets is opgestaan!). En oeps die dame aan tafel van de intelligente NRC, journaliste Tracy Metz, zegt eigenlijk alleen maar onnozele dingen en spreekt zichzelf behoorlijk tegen.

Onder de aflevering over DWDD nog een snijtafel over het 'satirische tv-programma Koefnoen'.





Meer snijtafels

vrijdag 21 februari 2014

One Child Is Holding Something That's Banned In America...


Gave campagne uit de VS tegen de vrije verkoop van vuurwapens. Een kinderei is er verboden, veel te gevaarlijk! Net als dit exemplaar van Roodkapje: want op het omslag ligt in het mandje van Roodkapje een fles rode wijn. Wel te koop: een volautomatisch machinegeweer...

(klik op de afbeeldingen voor een vergroting)


Via Erwin Wijman op twitter

zondag 16 februari 2014

Maarten 't Hart bespreekt 'Oud worden zonder het te zijn' en 'Tumult bij de uitgang'


De vorige keer had Maarten 't Hart het over Stoner van John Williams. De enthousiaste reacties op dat boek vond hij zwaar overdreven. Dit keer 'bespreekt' 't Hart 'Oud worden zonder het te zijn' van Rudy Westendorp en 'Tumult bij de Uitgang' van Bert Keizer en wederom neemt hij geen blad voor de mond. Leuke filmpjes, maar mag de bespreking de volgende keer iets langer?

• Via het YouTubekanaal van boekhandel De Kler

zaterdag 15 februari 2014

Don't Try This At Home


Ik heb hoogtevrees. Een ladder kom ik nog wel op, maar als ik hoger ga voel ik mijn voeten tintelen en lijkt het bloed uit mijn hoofd weg te stromen. Een paar jaar geleden ben ik tegen beter weten in een reuzenrat ingegaan. Het leverde een genant tafereel op: nog lang niet op het hoogste punt, kroop ik van het bankje en ben ik op de bodem van het gammele bakje gaan zitten. Mijn blik strak op het dunne vloertje gericht.
Sommige mensen hebben daar geen last van. Ze wandelen over paden langs diepe afgronden, klimmen 'gezellig' met een paar anderen tegen een hangbrug op, repareren een zendmast of zitten bovenop het hoogste gebouw van de wereld.
Maar dat is niets vergeleken met de jongen uit onderstaand filmpje, die slaat werkelijk alles. Een tipje van de sluier: hij klimt een hoogwerker op, loopt over het horizontale deel, en gaat dan aan de metalen constructie hangen, met twee handen en dan...

dinsdag 11 februari 2014

De boekenkast van schrijver / filosoof Alain de Botton


Alain de Botton is een Brits schrijver en filosoof van Zwitserse afkomst. De Botton (spreek uit op z’n Engels) schrijft filosofische boeken over concrete en herkenbare onderwerpen als status, werk, reizen en architectuur. Geen zware ontoegankelijke werken, maar echte page-turners, rijk geïllustreerd met foto’s en andere plaatjes. Ideaal voor mensen als ik, die snel vastlopen in hardcore filosofie en die toch een beetje wijsbegeerte willen inhaleren om die ingedutte hersnecelletjes op te schudden. [lees meer]

maandag 3 februari 2014

Yoko Ono en het Dakota gebouw


Intrigerende foto van Yoko Ono bij het Dakota gebouw in New York. De kunstenares plaatste de afbeelding op haar twitteraccount met de tekst: It's not easy to see the Dakota like you would. I have too many memories...

Een mooi gebouw, maar ook gebouwen hebben een aura. En dat aura is voorgoed veranderd na de moord op John Lennon die op de stoep voor het Dakota werd doodgeschoten. Sindsdien heeft de plek een donkere en zwarte uitstraling en is het onlosmakelijk en voor altijd verbonden met die gebeurtenis. Alsof ook het gebouw op dat moment werd vermoord.

Yoko Ono kijkt naar het Dakota vanuit het Central Park, volgens mij vanaf de plek waar het "Imagine' kunstwerk ligt. Ze is gekleed in het zwart, haar hoed schuin op haar hoofd. De foto heeft iets sinisters. Ze kijkt vanaf een afstandje naar de plek die haar leven heeft veranderd. Ze kijkt naar het gebouw alsof het een oude vijand is. De foto doet me denken aan een scène uit The Excorsist. Aan het moment dat de priester - in het zwart -  omhoog kijkt naar het huis waar het behekste meisje woont. De priester die gekomen is om de duivel uit te drijven.

zaterdag 1 februari 2014

Hopper 2.0


Afbeeldingen geïnspireerd op de schilderijen van Edward Hopper herken je meteen: aan de bruine en donkere kleuren, de eenzaame sfeer die van de doeken afstraalt, het raam waar de hoofdpersoon door naar buiten staart. Ik ben daar wel gevoelig voor, en vind ze vaak mooi, ondanks het feit dat het imitaties zijn die in de verste verte niet kunnen tippen aan de schilderijen van de grote meester zelf.

Fotograaf Richard Tuschman heeft niet eens de moeite genomen om zelf iets 'Hopperiaans' te verzinnen. Hij heeft de schilderijen van Hopper 'nagebouwd' en er een foto van genomen. Het resultaat is best oké. Het is Tuschman redelijk goed gelukt om de sfeer op de foto's over te brengen. En toch wringt er iets, want de copycat verdient vet aan de nep-Hoppers. De gemiddelde prijs van een foto is ongeveer duizend dollar, toe maar, da's best veel. Het zal Tuschman ook het één en ander aan materiaal en tijd hebben gekost om de situaties na te bouwen, maar toch...  Maar de vraag is: waar eindigt 'inspiratie' en begint 'copy-paste'?