dinsdag 31 juli 2007

Één en ander over Harry


De Één:                                                                  
Harry is tachtig geworden, wist je dat?
                                                             
De Ander:                                                                 
Wat vertel je me nou! Harry tachtig? 
Ik dacht dat hij doodging?
                                                                             
De Één:                                                                    
Harry dood! Nee jôh! Ha! Harry is nog springlevend! 
Harry wordt misschien wel negentig of honderd...
                                                            
De Ander:                                                             
Hij is wel snel oud geworden, een paar jaar geleden was hij nog zo jongensachtig.

De Één:                                                       
Harry is nog steeds jongensachtig. Is ‘ie altijd geweest. 
Die andere twee, díe zijn dood. 
Harry is als enige van de drie overgebleven. 
Harry is nu de grote Één, zullen we maar zeggen...

De Ander:
O zijn díe dood? Niet te geloven. 
Eigenlijk heb ik die andere twee altijd veel leuker gevonden. Harry bleef altijd zo serieus. 
Voelde zich altijd het beste jongetje van de klas.

(korte stilte)

Ik heb vorige week nog om één uur ’s nachts voor de deur van de boekwinkel gelegen, om de nieuwe Harry te kopen. 
Druk dat het er was, jong, oud, zwart, wit, iedereen wil de nieuwe Harry.

De Één: 
O, daar weet ik niks van, van een nieuwe Harry!

De Ander:
Maar hoe weet je dan dat hij zo oud is geworden?

De Één: 
Dat staat toch in alle kranten! 
De kranten staan vol met Harry!

De Ander:
Da’s waar, je kunt geen krant openslaan of het gaat over Harry.
Die nieuwe Harry is wel weer een dikke Harry geworden. 
Smullen geblazen, 600 pagina’s.

De Één: 
Echt waar? 
Maar dat is bijna even dik als zijn meesterwerk, 
dat was ook zo dik.

De Ander:
Nou ik ben benieuwd hoe het afloopt. 
Je moet echt een tovenaarsleerling zijn om de eindjes van alle raadsels overtuigend aan elkaar te knopen...

De Één: 
O, jôh, laat dat maar aan Harry over. De afloop zit bij Harry in zijn hoofd, alles, maar dan ook alles heeft Harry al uitgedacht. Nee maak je daar maar geen zorgen over.

De Ander:
En de grote vraag is natuurlijk of Voldemort wordt verslagen.

De Één: 
Voldewie! Over wie heb je het?


vrijdag 27 juli 2007

Tour de France


Ondanks alle dopingschandalen blijf ik een liefhebber van de Tour de France. Wie de winnaar wordt van het eindklassement - met of zonder hulp van pilletjes en spuitjes - vind ik eigenlijk niet belangrijk, want het zijn vooral de perfect in beeld gebrachte ‘bijzaken’ die het meest boeien. Om er een paar te noemen: de explosieve massasprints, de renners die opkrabbelen na een valpartij, het Franse landschap waar het peloton als een lang gekleurd lint doorheen rijdt, de ‘knecht’ die zich ‘laat afzakken’ om water voor zijn ‘kopman’ te halen, de renner die niet meer verder kan en huilend afstapt, de esthetische schoonheid (ja, het staat er echt) van een perfect uigevoerde ploegentijdrit die wordt gereden met het modernste aerodynamische materiaal, de renner die afgepeigerd een berg oprijdt, de Tourarts die tijdens een etappe uit een auto hangt en een zieke renner probeert op te lappen, de rode vlag van de laatste kilometer, de vervormde finishfoto, de namen van de favorieten die staan geschilderd op het asfalt, en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. De Tour kent teveel bijzaken om op te noemen en ze zijn allemaal even mooi om naar te kijken.

De Duitse formatie Kraftwerk nam de Tour de France in 1983 en 2003 (remix van de opname uit ’83) als onderwerp voor één van hun nummers. Het bijbehorende clipje illustreert ongeveer wat ik hierboven probeerde duidelijk te maken. Het is een mooi vormgegeven filmpje, in zwart-wit aangevuld met rood, wit en blauw - de kleuren van de ‘Tricolore’. 


Geen andere sport kent zoveel heroïek als het wielrennen. Maar ook tragiek, en die is vaak mooier. Want soms is de nederlaag mooier dan de overwinning. In geen ander sportevenement wordt deze zo goed en meedogenloos in beeld gebracht als in de Tour de France. De nederlaag van de renner die de Tour jarenlang heeft gedomineerd is het mooist. Die nederlaag is definitief: een ‘comeback’ is vrijwel uitgesloten. Hinault werd verslagen door Lemond, Indurain door Riis. De nieuwe kampioen wordt gehuldigd, de oude druipt af. De koning is dood, leve de koning! 
De held wordt meestal verslagen in een bergrit. Anderen rijden door, de kampioen blijft achter samen met de camera. Zelfs ‘de mindere goden’ gaan hem voorbij. Hij wordt omringd door honderden toeschouwers, maar wat is hij eenzaam. Ik voel geen leedvermaak, heb eerder bewondering omdat hij zich schikt in zijn nieuwe rol. 
Meedogenloos wordt zijn lijden in beeld gebracht. We zien het, we zijn er getuige van: hij is verslagen. 

Een van de meest indrukwekkende nederlagen is die van Indurain uit 1996. De Spanjaard had de Tour vijf keer op rij gewonnen. In 1996 werd hij verslagen. De bergetappe naar Les Arcs werd zijn Waterloo.

maandag 16 juli 2007

De bewegende poëzie van Tonnus Oosterhoff


Op de site van dichter Tonnus Oosterhoff zijn verschillende poëzie-animaties te zien. Een nieuwe animatie met de titel ‘Slaaplied’, verscheen een paar dagen geleden. Het filmpje is een soort woordenballet op muziek van Bach. 
De animaties lijken een wezenlijk onderdeel van het oeuvre van Oosterhoff te worden. De met de VSB Poëzieprijs bekroonde bundel ‘Wij zagen ons in een kleine groep mensen veranderen’ uit 2003 bevatte al een cd-rom met ‘bewegende gedichten’. Critici beschouwden de cd als een soort extraatje bij de bundel. Ik denk dat Tonnus Oosterhoff daar anders over denkt en de animaties ziet als een ‘nieuwe vorm’ voor zijn originele gedichten. 
Wanneer je - net als ik - op de hoogte wilt blijven van nieuwe filmpjes, klik dan op abonneer. Tonnus Oosterhoff stuurt je dan een e-mail wanneer er nieuw werk op zijn site verschijnt.

Slaaplied op de site van Tonnus Oosterhoff

De bewegende poëzie van Tonnus Oosterhoff


Op de site van dichter Tonnus Oosterhoff staan verschillende poëzie-animaties. Een nieuwe animatie met de titel ‘Slaaplied’, verscheen een paar dagen geleden. Het filmpje is een soort woordenballet op muziek van Bach.
De animaties lijken een belangrijk onderdeel van het oeuvre van Oosterhoff. De met de VSB Poëzieprijs bekroonde bundel ‘Wij zagen ons in een kleine groep mensen veranderen’ uit 2003 bevatte al een cd-rom met ‘bewegende gedichten’. Critici beschouwden de cd als een soort extraatje bij de bundel. Ik denk dat Tonnus Oosterhoff daar anders over denkt en de animaties ziet als een ‘nieuwe vorm’ voor zijn originele gedichten.
Wanneer je - net als ik - op de hoogte wilt blijven van nieuwe filmpjes, klik dan op abonneer. Tonnus Oosterhoff stuurt je dan een e-mail wanneer er nieuw werk op zijn site verschijnt.

• Bekijk Slaaplied op de site van Tonnus Oosterhoff

woensdag 11 juli 2007

De YouTube kijkdoos


De leukste filmpjes op You Tube vind ik de opnamen van ‘amateurs’ die een song coveren. Vaak wordt de song verrassend goed vertolkt, soms houterig en vals, slechts een enkele keer is de uitvoering niet om aan te horen. Waarom zijn ze zo leuk om naar te kijken? In de eerste plaats vanwege de goede uitvoering, maar dat is het niet alleen. Het is ook de eenvoud van de opname en het ‘kijkje’ in de huis- of slaapkamer (de plek waar de meeste filmpjes zijn opgenomen) dat fascineert. Door het rechthoekige ‘YouTube- kijkdoosgaatje’ krijgen we een deel van die huiselijke omgeving te zien. Het camerastandpunt blijft tijdens de opname onveranderd, het ‘inkijkje’ blijft dus beperkt, maar het is net genoeg om een indruk te krijgen van de leefomstandigheden van de uitvoerende. Soms zien we een stoel of een deel van een bed. Een enkele keer hangt er een portret of schilderijtje aan de muur. Meer is er vaak niet te zien. Daar, op die plek, wordt vol overgave een liedje gezongen door iemand die waarschijnlijk zelf de knop van de videocamera heeft ingedrukt, zodat wij even mogen meekijken. Er is geen zaal, decor of podium aan te pas gekomen en er heeft geen producer, jury, regisseur, cameraman of styliste aan meegewerkt. Wat een verademing...

Drie covers van het nummer ‘Videotape’ van Radiohead (bekijk de originele opname op Radiohead: Videotape).



woensdag 4 juli 2007


Videotape is een nummer van Radiohead dat (nog) niet op plaat is verschenen. Live wordt het gespeeld door de hele band (ook te zien op YouTube) maar mooier vind ik de uitvoering door Thom Yorke solo, die zichzelf simpel begeleidt op piano. De zanger van Radiohead zullen we nooit voorop zien lopen in de polonaise, dat blijkt ook weer uit deze opname, maar mooie muziek maakt hij wel.
Naar de betekenis van de tekst kan ik alleen maar gissen zoals vaker bij songteksten. De verschillende tekstinterpretaties kun je lezen op de site van songmeanings.

Thom Yorke - Videotape:

Een dag geen aanslag is een dag niet geleefd.


Alleen verkrijgbaar bij Weblogamorf! 
T-shirts met de tekst: 
Een dag geen aanslag is een dag niet geleefd.
Leuk voor in het vliegtuig, de trein, bus of metro!
Alleen in zwart verkrijgbaar in de maten S - M - L of XL.

Bestel ze nu!