zaterdag 20 juni 2009

De strandbeesten van Theo Jansen


Theo Jansen maakt van pvc-buizen prachtige door de wind voortgedreven skeletachtige sculpturen. Maar eigenlijk kun je het beter reuze-insecten noemen want ze lijken wel te leven.

De meeste mensen nemen hun hond mee naar het strand, Theo Jansen niet, die komt met de veelpotige ‘Animaris Rhinoceros’ het strand oplopen. Ik vind zijn strandbeesten mooi en indrukwekkend.



Post-It!


Internet staat vol grappige en originele animatiefilmpjes. Deze is wel erg leuk: ‘Deadline’, een filmpje gemaakt m.b.v. post-it blaadjes. Eigenlijk heel simpel, maar je moet het maar bedenken en vooral het geduld hebben om het te maken. Wat een grappig filmpje.

woensdag 17 juni 2009

Dans (2): Iemand moet als eerste...


Iemand moet als eerste de straat op gaan.
Iemand moet als eerste naar voren komen.
Iemand moet als eerste zijn mond open doen.
En... iemand moet als eerste op de dansvloer staan.

Iemand moet de eerste zijn.

En dan, dan volgen er meer...

maandag 15 juni 2009

Stilte! (1): Kan het hier gvd nu eens stil zijn!


Eindelijk rust. De kinderen liggen op bed, de tv is uit, ik heb gegeten en alles opgeruimd en kan eindelijk even rustig zitten. Moeder is op stap met vriendinnen. Heerlijk om alleen in de huiskamer te zitten. De ramen heb ik opengezet want het is bijna zwoel buiten. Het lijkt wel een zomeravond.

Daar zit vader dan.

Misschien is dit het juiste moment voor muziek. Wat zullen we eens opzetten? Radiohead? Nee dat is te zwaar en te somber, ik zoek iets lichts met een melancholische ondertoon. Bij deze avond hoort het geluid van een piano. Zachte klanken die het best passen bij mijn stemming. Ah natuurlijk, het tweede deel uit het pianoconcert in G van Maurice Ravel, mooi! Daar heb ik al een tijd niet meer naar geluisterd. Voor nu is het de perfecte muziek die het best pas bij dit moment. Ik pak de cd uit de kast, doe hem in de speler, selecteer het nummer, ga weer zitten en leun voldaan achterover in mijn luie stoel. Ik hoor de eerste klanken, sluit mijn ogen en geniet. Maar dan...

• Luister naar het tweede deel uit het pianoconcert in G van Maurice Ravel (het duurt even voordat de pagina is geladen)

dinsdag 2 juni 2009

Gedachtensprong van Nike naar Daguerre


Dit is een, op het eerste gezicht raar gedachtensprongetje, namelijk van Nike ver terug in de tijd naar Daguerre, de eerste fotograaf. Het gedachtensprongetje gaat over lege straten, schoenen en de techniek van het fotograferen - met en zonder Photoshop. En last but not least gaat dit sprongetje over.. de laatste overlevende.

Het gedachtensprongetje begint bij een advertentie van Nike tegengekomen op een weblog. Een foto van een verlaten straat met daaronder alleen het logo van het sportschoenenmerk. Geen tekst, want het beeld zegt genoeg. De foto van de lege ruimte verbeeldt het walhalla voor iedere hardloper, want wat is mooier om te joggen in een straat zonder voetgangers en verkeer. De foto is ongetwijfeld gephotoshopt, mensen, auto’s, vuilnis en andere ‘storende elementen’ zijn weggegumd.


Op één van de eerste foto’s die ooit werd genomen - in 1837 door Louis-Jacques-Mandé Daguerre - zien we ook een lege straat. Er liepen wel mensen maar die zijn vervaagd omdat de lens lang open moest staan om de foto te nemen. Geen paard en wagen en geen voetganger te zien want iedereen bewoog te snel om vastgelegd te worden. Behalve één man linksonder in beeld. Zijn voet rust op iets. Het lijkt wel of hij zijn schoenen(!) laat poetsen. Niemand werd vereeuwigd behalve hij. De foto werd genomen in 1837 in Parijs. Ik vind hem mooi. Het maakt het mannetje uniek want het lijkt wel of hij onsterfelijk is geworden, alsof we kijken naar de ‘enige overlevende’.