Zelfs sir Paul staat wel eens in de keuken. In onderstaand filmpje zien we Macca mashed potatoes maken. Gaat het schrijven van mooie liedjes hem makkelijk af, het schillen van een aardappel kost hem meer moeite: er blijft bijna niets van over! Maakt niet uit Macca, sterren zijn ook maar mensen.
Leuk die korte buikspreekact met die ovenhandschoen halverwege het filmpje, wat een vrolijke man. Lijkt me best gezellig om samen met hem in de keuken te staan, dan schil ik wel de aardappels en maakt sir Paul grapjes en zingt zo nu en dan een liedje: heeeeyyyy Juuuude....
Prachtig tilt-shift filmpje van Berlijn, de stad waar meneer en mevrouw Amorf twee weken geleden rondliepen. Mooi om sommige plekken terug te zien. Als je goed kijkt zie je ons staan. Kijk dat zijn wij, dat stel dat midden op straat een Bratwurst staat te eten...
Collectie foto's van Zeppelins boven Amsterdam, geplukt van internet. Mooi om te zien hoe op sommige plaatjes mensen gebiologeerd naar de grote luchtsigaar kijken. Toen waren ze onder de indruk van de techniek en dachten ze dat ze de toekomst voorbij zagen vliegen. Nu weten wij dat dat niet zo was en dat de grote luchtschepen alweer snel uit de lucht waren verdwenen.
Alle foto's zijn van de Graf Zeppelin, die op 13 oktober 1929 over Amsterdam vloog.
Tip voor alle mede-Zepelinlovers: a.s. dinsdag is in Het uur van de wolf de film Farewell te zien.
De Graf Zeppelin boven het Paleis op de Dam in 1929
Vrijdag overleed de Poolse componist Henryk Górecki. Górecki werd vooral bekend door zijn 3e symfonie, de symfonie 'of Sorrowful Songs'. Sommige mensen hebben een hartgrondige hekel aan die symfonie en krijgen het benauwd wanneer ze er naar luisteren. Vragen of het raam open mag, omdat de klanken zo benauwend zijn. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen, want de muziek is somber en lijkt zich maar traag voort te slepen. Een 'minimal' compositie waar amper beweging in komt.
En toch is de 3e symfonie uitzonderlijk populair, want Górecki stond er jaren geleden hoog mee genoteerd in de hitlijsten, wat een bijzondere prestatie is want de gemiddelde 'jongere' loopt over het algemeen niet snel warm voor klassieke muziek. Het blijft dus een 'apart geval' die 3e symfonie, 'you love it, or you hate it' lijkt het wel. Zelf heb ik mijn definitieve mening erover nog niet gevormd. Is het nu mooi, of is het goedkoop sentiment?
De mooiste muziek bij de uitvaart van Harry Mulisch vond ik de aria die aan het eind te horen was tijdens het filmpje van de paarden die van een zandbank werden gered, jaren geleden ergens in de waddenzee. Het was de aria 'Liebestod' uit de opera Tristan und Isolde van Wagner. Perfecte muziek bij de beelden van de dieren die - bijna kopje onder - door de zee naar het vaste land werden geleid. Ze werden gered, of beter gezegd bevrijd. Zelfs iemand die 'niets met dieren heeft' moet bij het zien van de beelden een euforisch gevoel hebben gehad. Een gevoel dat versterkt werd door de muziek van Wagner.
Bij Wagner is het altijd lang wachten. Een gemiddelde Wagneropera duurt al gauw een paar uur, en de muziek lijkt zich tijdens die uren traag voort te slepen en er lijkt weinig te gebeuren. Maar dat is schijn, want achteraf blijkt die traagheid een langzame aanloop te zijn geweest naar een muzikaal hoogtepunt. En dat hoogtepunt is achteraf vrijwel altijd de moeite van het wachten waard.
Deze keer dus een stukje opera: Liebestod, het hoogtepunt uit Tristan und Isolde, gezongen door - what's in a name - Nina Stemme. Tip voor alle non-opera-listeners, haak niet te snel af. Probeer het in ieder geval tot 3 min. 40 uit te zitten, want dan… dan geht's los!