R.E.M. is uit elkaar. Slik. Jammer, want ze maakten prachtige liedjes. Zanger Michael Stipe had misschien wel de mooiste stem uit de popmuziek. Een 'frontman' met een vreemd gebakken E.T.-koppie, maar met een ongelooflijk charisma. Iets dat bij de andere bandleden ontbrak: die leken nog het meest op intellectuelen die toevallig met een gitaar op het podium waren beland. Sympathieke anti-helden maar allesbehalve rock'n'roll.
Ken je die band uit Athens die naar Nederland zou komen? Ze gingen niet. Tig keer werd een Nederlands concert aangekondigd, en tig keer werd het afgezegd. Vaak had ik de kaartjes al op zak. Tot ze een paar jaar geleden plotseling in het Westerpark stonden. Eigenlijk geloofde ik er al niet meer in, maar het ging door. Maar wat was het Westerpark opeens groot! en wat stonden ze ver weg! en wat kon ik er weinig van zien! maar hun muziek bereikte mijn oren en ik had een leuke avond
Op het hoesje van hun laatste cd 'Collapse into now' zien we Michael Stipe met zijn hand zwaaien. Het lijkt wel alsof ie naar óns zwaait, alsof 'ie toen - tijdens de opnames van de cd - al wist dat het hun laatste album zou worden. Als ik een soundtrack van mijn leven zou moeten samenstellen dan staan daar zeker een paar liedjes van R.E.M. op. Liedjes die me aan een vakantie herinneren, aan een studiejaar, aan een liefde. Ik zou ze voor die liedjes willen bedanken, maar dat kan natuurlijk niet, dus zwaai ik maar terug.
Supernatural Superserious:
Van hun laatste plaat:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten