John Coffer leeft in een houten huisje ergens in the middle of nowhere in de Verenigde Staten. Hij woont daar in z'n uppie, samen met zijn vee, een paar kippen, een ezel en drie poezen. Als je de beelden bekijkt dan lijkt het of de tijd er heeft stilgestaan: al z'n spulletjes hebben een lang verleden achter de rug. Niets lijkt nieuw of kortgeleden aangeschaft. Coffer doet dat bewust: nieuwe dingen worden pas in zijn leven toegelaten als ze een nuttige bijdrage aan zijn bestaan kunnen leveren. Coffer beschikt dus wel over zonnepanelen, een klein windmolentje en een laptop.
Die computer - die we overigens niet te zien krijgen - zorgt natuurlijk voor het contact met de buitenwereld, dat kan niet anders, maar verder blijft het huisje een plek ver verwijderd van het hectische 9 tot 5 leven.
Zo'n bestaan oefent op mij een grote aantrekkingskracht uit. Ik vind dat zelf gecreeerde paradijs van eenzaamheid en stilte verleidelijk. Maar of ik het er lang zou uithouden? Ik weet het niet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten