Sommige werkplekken hebben iets heiligs. Vooral wanneer ze er eenvoudig uitzien. Alsof er voor het ontstaan van bijzondere werken geen supersonische omstandigheden nodig zijn. Dit is zo'n werkplek. Het is het bureau van Ischa Meijer die in 1995, op zijn verjaardag, plotseling overleed. Een beroemd interviewer, 'de beste' zoals vaak werd gezegd. Voor Het Parool schreef hij een column, De dikke man, die dagelijks op de voorpagina verscheen.
Hier zat hij te schrijven. Aan twee tegen elkaar geschoven houten tafeltjes, op een electrische typemachine. Naast de typemachine ligt een stapeltje wit papier. Binnen handbereik en klaar om gebruikt te worden. Aan de rechterkant ligt een opengeslagen agenda met een steen erop zodat de blaadjes niet om kunnen slaan wanneer de ramen open staan. Helemaal rechts, op de hoek van het tweede tafeltje staat een antwoordapparaat. In het oog springt de grote witte prullenmand onder het bureau. Zouden daar veel mislukte beginstukjes in terecht zijn gekomen? Het geheel is een mini-kantoortje. Simpel en daarom intrigerend.
Na zijn dood zijn deze spulletjes waarschijnlijk van elkaar gescheiden. Zijn ze weggegooid? Of is alleen de typemachine bewaard gebleven? Je zou willen dat dit allemaal voor altijd zo blijft staan. De agenda en de stapel papier naast de typemachine. De bureaulamp die onaangereroerd op de toetsen bijft gericht. En dat je de twee tafeltjes met al die spulletjes ergens zou kunnen bekijken. Om je te realisteren dat het hier allemaal ontstond, achter die twee eenvoudige tafeltjes, op die eenvoudige typemachine.
Het beeld is afkomstig uit Zaal over de vloer. Over de doden niets dan goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten