Mooie foto uit het Volkskrantmagazine van vorige week. De man die geknield uit het raam hangt is Martin Simek. Om hem gaat het niet, het gaat mij om de keuken op de foto. Het is de keuken van de vriendin van Simek.
We zien een oude keuken, eentje die je nog maar zelden ziet maar die vroeger 'zo gewoon' was. Er hangt een houten afwasborstel, plankjes zijn aan de muur getimmerd, bijna niks is weggestopt achter deurtjes. Vooral links naast de geiser lijkt alles lukraak te zijn opgehangen: een rasp, een andere borstel, een klein melkpannetje. De afvoerleiding van de geiser is niet weggewerkt, een dikke metalen buis loopt richting het plafond. Linksboven staat op een plankje een kandelaar, daarnaast wat voorraadbussen. Een 'servies' is er niet: borden, bekers en glazen lijken een allegaartje. Van een consequent doorgevoerde styling is geen sprake, dit is een ouderwetse keuken waar alles nog praktisch en functioneel is. De tegeltjes zijn ouderwets wit, de houten kastjes waarschijnlijk nooit vervangen, deurtjes en laadjes sluiten niet.
Ik kan heel lang naar zo'n foto kijken. Mijn gedachten maken een sprongetje naar vroeger. Naar thuis, of naar het huis van mijn oma. Naar een tijd waar niemand nog om inrichting, kleur en vormgeving gaf, maar alles praktisch was.
Begrijp met niet verkeerd: ik verlang niet terug naar die tijd, ik ben niet van de afdeling nostalgie. Ik ben supertevreden met mijn vaatwasser, magnetron, espresso-apparaat en oven met tijdklok. Ik zou niet zonder kunnen. Waar het me omgaat is de sfeer die van deze keuken uitgaat. Alles in de keuken is aangeschaft niet omdat het mooi is of bij elkaar past, maar vanwege het praktisch nut. De inrichting is ontstaan en niet uitgezocht of bedacht en op elkaar afgestemd. En toch is deze keuken gezelliger en huiselijker dan de meeste keukens van nu. In deze keuken wordt niet alleen gekookt maar ook geleefd. Hier kan geen stylist aan tippen.
• Bekijk de foto in het groot
Geen opmerkingen:
Een reactie posten