Ik lig en lees. Half in de schaduw, half in de zon. Aan de overkant van het zwembad zit een groepje Italianen te praten. Zo nu en dan wordt er gelachen. Iemand neemt een duik. Verderop zit een Nederlands stel te lezen. Dichterbij ligt een Vlaamse vrouw te zonnen. Mijn god, wat is die bruin zeg, gewoon niet mooi meer. Een zweetdruppel valt op de bladzijde van mijn boek. Ik leg het weg, sta op uit mijn stoel, loop naar het zwembad, ga op de rand zitten en laat me langzaam in het water zakken.
Het water is koud, maar niet onaangenaam, ik voel de verkoeling en verdwijn onder water. Een paar seconden blijf ik onder, zet me dan af en kom weer boven. Ik zie mijn vader. Zijn hoofd en schouders steken boven het water uit. Hij lacht. 'Kun jij hier staan Rob?' hoor ik hem zeggen. Hij kijkt naar mijn broer. Het antwoord van Rob kan ik niet horen, maar aan de rust van zijn lichaam zie ik dat hij kan staan. Ik draai mijn hoofd en kijk naar J. Ook zij lacht. Wat is ze mooi. Opeens zwemt mijn vader weg. Ik probeer hem bij te houden, maar wat zwemt hij snel! Het meer lijkt opeens veel groter. Ik zie het hoofd van mijn vader steeds kleiner worden. Ik doe mijn best om naar hem toe te zwemmen maar het lukt me niet. Waar zijn de anderen? Ik kijk om en zie dat ze zijn verdwenen. Ik draai mijn hoofd weer richting mijn vader maar ook hij is nergens meer te zien. Ik stop met zwemmen en lig midden in het meer. Blijf een beetje dobberen, draai me op mijn rug en kijk naar de lucht. Kleine golfjes spoelen over mijn hoofd. Plotseling zie ik donkere en zwarte wolken dichterbij komen. Ik raak in paniek omdat het ieder moment kan gaan onweren. Links van mij is de kant het dichtste bij. Ik draai me om en zwem zo snel mogelijk in die richting. Voor mij zwemt nog iemand. Het is mijn zus. Ik herken haar aan haar blond geverfde haren. Mijn god, wat heb ik haar lang niet meer gezien. Ook zij heeft het naderend onweer aan zien komen en probeert zo snel mogelijk naar de kant te komen. Ze kijkt naar me en lacht. Ik heb haar ingehaald en ben nog maar een paar meter verwijderd van de wal. Plotseling realiseer ik me dat ik op haar had moeten wachten. Ik draai me om en zie dat ze is verdwenen. Tegen beter weten in zwem ik in de richting waar ik haar het laatst zag maar ze is er niet. Ik duik onder. Kom boven. Doe mijn ogen open en ben in het zwembad in Toscane.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten