Herinnering aan New York

De laatste tijd komt steeds dezelfde herinnering aan New York uit mijn geheugen naar boven borrelen. Het is niet het Empire State building, het Statue of Liberty of een andere toeristische attractie waar ik dan aan denk, nee het is een wandeling door Chelsea die ik in een paar seconden herbeleef. Vreemd, want toen ik er liep maakten de straten in die wijk niet zo'n indruk. Integendeel, ik vond het er nogal rommelig, qua architectuur, en niet echt mooi. De omstandigheden hielpen ook niet mee, want het regende, het begon te schemeren en ik was moe van een lange wandeltocht. En dat is het vreemde van zo'n herinnering, dat juist zo'n nietszeggend moment later op een aangename manier om het geheugenhoekje komt kijken.

Op de weblog van Dirk van Weelden staat daar een stukje over. Het is niet helemaal wat ik bedoel, maar het komt wel in de buurt. Bij een foto van een 'lelijk' stukje New York - een foto van een viaduct - schrijft Dirk van Weelden dat juist dié plek een New Yorker waarschijnlijk 'een thuisgevoel' geeft. Die rommelige plek waar gebouwen door elkaar staan en het uizicht horizontaal wordt doorsneden door een viaduct. Een plek waar niets anders te zien is dan een paar oninteressante wolkenkrabbers, oude laagbouw en een brede verkeersweg. Maar het is waarschijnlijk juist dat beeld, dat typerend is voor Manhattan.

Ik ben natuurlijk geen New Yorker maar het is wel frappant dat ongeveer hetzelfde straatbeeld als een soort 'heimweemoment' bij mij naar boven komt. Nadat het zich een lange tijd verborgen heeft gehouden, ergens in mijn geheugen.

Foto van Dirk van Weelden:



• Weblog Dirk van Weelden
• Een maand in Manhattan door Dirk van Weelden