Foto's van mijn twee buurjongetjes J en S die vanaf een brug het water induiken. Tien en twaalf zijn ze.
Ik merkte dat ik het moedig vond wat ze deden, zo zonder schroom of angst naar beneden springen. Toen ik dat dacht, besefte ik tegelijkertijd dat ik ouder word. En dat de tijd niet alleen zichtbare maar ook onzichtbare sporen heeft achtergelaten. Want zij zijn - gelukkig maar - nog onbezonnen, durven van alles, zien geen gevaar en duiken vrolijk de onbekende diepte in.
Ingmar en Lynn, de jongste redactieleden van Weblogamorf, keken toe vanaf de brug omdat ze zelf nog te jong zijn om die sprong te wagen. Ze waren vol bewondering en ik merkte dat ze niet kunnen wachten om zelf die duik te nemen. Het water in, de toekomst tegemoet.
En ook dan zal ik toekijken, en hopen dat alles goed gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten