Fotografe Elin Høyland maakte een serie over twee bejaarde broers uit Noorwegen. Ze zijn nooit getrouwd geweest en brengen hun leven samen met elkaar door. Ze doen boodschappen, slapen op één kamer en trekken er altijd met zijn tweetjes op uit. Dit soort series is natuurlijk al vaker gemaakt en altijd valt op dat de tijd op de foto's lijkt stil te staan. Alsof je binnenkijkt in een afgesloten wereldje waar alle spulletjes al tientallen jaren worden gebruikt en waar de techniek nauwelijks is doorgedrongen.
Ik vind dit een mooie serie, maar wel een met een flauw randje. Want door de broers te laten poseren met een verrekijker, en dan weer met dezelfde mutsjes op en in dezelfde houdingen krijgt de serie iets flauws. Waarom heeft ze ze niet vastgelegd tijdens hun dagelijkse doen en laten in plaats van ze zo melig te laten poseren?
Anyway, ondanks dat zitten er mooie plaatjes tussen. Die waarop ze samen in de slaapkamer zitten bijvoorbeeld. Of de foto waarop ze tussen een grote stapel houtblokken staan.
Het tragische aan deze samenlevingsvorm is dat één van de twee vroeg of laat overlijdt. En dat de ander alleen verder moet. Hartverscheurend, sterven doe je helaas niet tegelijkertijd. En dat is ook op deze foto's te zien. Want plotseling zit alleen de langste van de twee nog in de slaapkamer. En staat hij alleen met zijn winkelwagentje bij de supermarkt. Tot ook hij zijn laatste adem uitblaast en een lege slaapkamer achterlaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten