De rust daalde neer in zijn hart, en hij sloot zijn ogen en sliep in. Het laatste glimpje licht van zijn bewustzijn werd allengs kleiner, zoals de lichten van de laatste intercitytrein, die geleidelijk aan vaart maakt en zich verder van het station verwijdert tot hij verdwijnt in de duisternis van de nacht. Toen was er alleen nog het ruisen van de wind tussen witte berkenstammen.
Slotzin uit De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten